De deelname van beoefenaars en houders van inheemse kennis (IK) heeft onlangs een prioriteit gekregen in het land; dit komt omdat we het belang van inheemse kennissystemen in Zuid-Afrika zijn gaan inzien. Terwijl het debat voortduurt en het Indigenous Knowledge Systems (IKS)-beleid nog steeds wordt geïmplementeerd als het kader om de bijdrage van inheemse kennis te stimuleren en te versterken om de sociale en economische ontwikkeling in Zuid-Afrika te bevorderen, is het essentieel dat we erkennen wat we precies kunnen winnen.
Voor alle duidelijkheid: inheemse kennis verwijst naar de oude inzichten, kennis en tradities die van generatie op generatie zijn doorgegeven. Dit kennissysteem werd grotendeels onderbroken door de opkomst van westers onderwijs, dat de traditionele manier van leren en doen heeft uitgehold en vervangen.
Elementen van inheemse kennis werden grotendeels afgekeurd en neergekeken, niet alleen als een kwestie van beleid, maar ook in de samenleving als geheel. Als gevolg hiervan verloor de overgrote meerderheid van de Zuid-Afrikanen de interesse in inheemse kennis, en daarom zijn maar heel weinig mensen in staat geweest om deze tradities voort te zetten.
In een Afrikaanse context overstijgt het belang van inheemse kennis het onmiddellijke voordeel dat de samenleving hoopt te halen uit de toepassing van deze kennis; zoals het bewaren van voedsel, het vervoeren van goederen en de oude manieren van samenleven om zo een hechte samenleving te hebben.
Inheemse kennis is een kenmerk van Afrikaanse identiteit; alleen door naar het verleden te kijken, kunnen we ons herinneren wie we zijn en kunnen we een gevoel van trots hebben om door te geven aan toekomstige generaties. Dit is ook de verbinding die we hebben met onze voorouders; een manier om de overledenen te herinneren die de basis hebben gelegd voor de Afrikaanse samenleving zoals die nu is.
Om een beter begrip te krijgen van wat de samenleving te winnen heeft bij inheemse kennis, is het belangrijk om bepaalde aspecten van deze kennis uit te splitsen om de voordelen ervan te bespreken.
Jagen en verzamelen als een inheemse kennis
Vroeger was de jacht een integraal onderdeel van de Afrikaanse samenleving. Vroeger brachten jagers dagen of weken door in de uitgestrekte wouden en bossen, op jacht naar allerlei soorten dieren voor vlees, dat een belangrijk onderdeel was van het Afrikaanse dieet. Jagen werd meestal gedaan met speren en pijlen, en de jager stond klaar om de prooi zo snel mogelijk te doden.
Een goede jager moest daarom weten op welke punten hij moest slaan om de kans te vergroten dat hij het dier zou doden, anders zou het gewonde dier kunnen wegrennen en zou de stam honger kunnen lijden. Het is belangrijk op te merken dat de aan te vallen punten meestal van dier tot dier verschillen. Het was daarom belangrijk dat deze kennis van de oudere generatie op de jongere generatie werd overgedragen.
Afgezien van de vooruitzichten om vlees voor het gezin mee naar huis te nemen, was jagen ook een behoorlijk gevaarlijke bezigheid; jagen bracht de jager in de buurt van gevaarlijke dieren zoals leeuwen, luipaarden, cheeta's, nijlpaarden en neushoorns. Het was daarom belangrijk om te weten hoe de tekenen van de aanwezigheid van deze dieren te lezen om in leven te blijven.
Belang van jagen als inheemse kennis
Jagen is tegenwoordig belangrijk, niet omdat de samenleving afhankelijk is van de jacht op voedsel, maar omdat het helpt bij de ontwikkeling van een harde mentale houding, wat belangrijk is omdat dit nodig is om jonge mannen fysieke kracht te geven, het vermogen om hun angst te beheersen en de kracht en het uithoudingsvermogen om sterke mannen te zijn.
In andere culturen worden kamperen en jagen aangemoedigd om kracht en moed op te bouwen bij jonge mannen. Er zijn jongerenorganisaties die de jeugd trainen en aanmoedigen om avontuurlijk te zijn. Van kamperen en jagen, velen zijn soldaten geworden in de strijdkrachten van het land, professionele atleten of een andere carrière die fysieke activiteit vereist.
Landbouw als inheemse kennis
Landbouw is tegenwoordig een belangrijke activiteit, en het was vroeger zelfs nog belangrijker toen het niet mogelijk was om voedsel van andere locaties te vervoeren en het vervolgens in containers te brengen, zoals tegenwoordig mogelijk is. Toen was landbouw een absolute noodzaak; en een soort kennis die belangrijk was om door te geven aan de volgende generatie, omdat het de levensonderhoud van het leven betekende.
Het was belangrijk om te weten welke soorten gewassen op bepaalde locaties moesten worden geplant, evenals de specifieke tijd van het jaar waarin het het beste was om elk specifiek gewas te planten. Ouders gaven ook de kennis door over welke delen van de planten ze moesten kweken en hoe ze dat moesten doen.
Naast het planten van gewassen voor hun bladeren, vruchten en knollen, fokten de mensen van vroeger ook dieren. Die dieren werden gehouden voor hun eieren, hun vlees en hun melk.
Het was net zo belangrijk om te weten hoe je je kudde moest verdedigen, vooral 's nachts, omdat leeuwen, hyena's en luipaarden naar binnen konden sluipen en de kudde konden vernietigen.
Belangrijkheid van Landbouw als inheemse kennis
Landbouw is belangrijk als inheemse kennis omdat het vroeger met succes werd bedreven. Over de hele wereld is voedselzekerheid een groot probleem dat elk land serieus neemt, want alleen als mensen genoeg te eten hebben, kan het land enige betekenisvolle ontwikkeling doormaken.
Inheemse kennis op het gebied van landbouw is nodig omdat het de voedselzekerheid kan helpen vergroten. Wetenschappers kunnen aspecten van de landbouwpraktijken die Afrikanen in de oudheid gebruikten, integreren om manieren te vinden om de oogstopbrengst te verbeteren. Het is zelfs mogelijk om te zoeken naar traditionele plantensoorten die vroeger werden gekweekt zonder alle chemicaliën en pesticiden die tegenwoordig worden gebruikt en om plantensoorten te ontwikkelen die winterhard zijn en minder vatbaar voor schade door ongedierte.
Deze stappen garanderen een betere oogstopbrengst en zullen de voedselzekerheid aanzienlijk verbeteren; waardoor het land zijn geld kan besteden aan andere dingen die duurzame ontwikkeling kunnen brengen.
Afgezien van het verbeteren van de oogstopbrengst, is inheemse kennis ook praktisch op het gebied van veeteelt, omdat sommige van de oude praktijken zeer effectief waren bij het verzorgen van de dieren. Zelfs vandaag de dag zijn er nomadenstammen die in de uitgestrekte wildernis leven en hun kudden grootbrengen zonder schade toe te brengen aan het bos en de natuurlijke omgeving.
Voedselconservering als een inheemse kennis
Elke cultuur heeft zijn eigen unieke manieren om voedsel te bewaren. In feite wordt dit vaak gebruikt als een van de belangrijkste identificerende kenmerken van elke cultuur. In Zuid-Afrika hadden de verschillende stammen hun methoden om voedsel te bewaren, waaronder drogen in de zon, roken en soms bakken in olie.
Traditioneel werd gekookt voedsel vaak verwarmd om bederf te voorkomen. Dat betekent dat de ouden - in plaats van hun voedsel in te vriezen, zoals tegenwoordig gebruikelijk is - over het algemeen methoden voor het bewaren van voedsel gebruikten die verwarming gebruikten als een primaire manier om hun voedsel vers en eetbaar te houden.
Belang van voedselconservering als inheemse kennis
Afgezien van het feit dat het conserveren van voedsel met de oude methoden misschien goedkoper is dan de populaire methoden om het tegenwoordig te doen, kunnen veel van de traditionele Afrikaanse lekkernijen hun smaak verliezen als ze niet met de oude methoden worden behandeld. Sommige keukens zullen pas hun kenmerkende aroma produceren als het vlees op een bepaalde manier is geconserveerd.
Het eten dat op ambachtelijke wijze wordt gemaakt, blijft bijzonder en is zeer aantrekkelijk voor mensen van buiten de regio. Dit zijn belangrijke factoren die het toerisme stimuleren, omdat mensen van over de hele wereld komen kijken hoe deze voedingsmiddelen worden bewaard en ook om deze voedingsmiddelen te proeven.
Inheemse manieren om voedsel te bewaren kunnen daarom worden opgenomen in de toerisme- en horecasector om een unieke smaak en gevoel te produceren die misschien nergens ter wereld verkrijgbaar is.
Verwant:
- Belang van erfgoedlocaties in Zuid-Afrika
- Oorzaken van droogte in Zuid-Afrika
Eindelijk
Het belang van inheemse kennissystemen in Zuid-Afrika kan niet genoeg worden benadrukt, omdat ze breed en gevarieerd zijn. Deze inheemse praktijken moeten worden geleerd en gedocumenteerd, zodat ze niet verloren gaan. Het verliezen van inheemse kennis kan worden vergeleken met het verliezen van onze culturele identiteit; het inherente deel van de samenleving verliezen dat ons 'Afrikaans' maakt.
Door inheemse kennis te behouden, kan de samenleving haar cultuur promoten, waar andere mensen van over de hele wereld getuige van kunnen zijn. Dat kan een bron van inkomsten en deviezen zijn; omdat mensen geld zullen betalen en bedrijven zullen betuttelen om een glimp op te vangen van deze grote facetten van de Afrikaanse cultuur, die tot op de dag van vandaag zo liefdevol van generatie op generatie is doorgegeven.
